Stąd do Tartaru

Zarza, skromna redaktorka w wydawnictwie historycznym. Żyje spokojnie. Czy naprawdę nie spodziewała się tamtego telefonu? Co zrobi, kiedy o świcie męski głos w słuchawce oznajmi: Odnalazłem cię. Zarza ubiera się pospiesznie i ucieka ze swego mieszkania. Cały czas czuje na plecach oddech prześladowcy. Ktoś lub coś nie daje jej spokoju, budzi uśpione wspomnienia, choć sądziła, że przeszłość odeszła w niepamięć. Dwadzieścia cztery godziny ucieczki bez tchu. Szlak wiedzie przez wiele piekieł: zapadłe miejskie osiedla, półświatek, nędzę i podłość, traumatyczne związki uczuciowe, jakie od dzieciństwa łączą ją z ojcem i bratem… Wszystko to powraca z niszczycielską, nieodpartą siłą, niepokojąco podobne do opracowywanych przez nią mrocznych, średniowiecznych legend.